Müharibənin ən ağır anı idi. Bir əsgər dostunun qan içində yerə yıxıldığını gördü. Əsgər tez komandirin yanına gəlir və deyir:
— Komandir icazə verin gedim dostumu gətirim.
— Dəli olmusan?! Getməyə dəyməz. Dostun dəlik-deşik olub, bəlkə də ölüb. Öz həyatını təhlükəyə atma!
Əsgər israr edirdi, sonra komandir əsəbləşərək deyir: — Yaxşı, get! Necə olursa əsgər yaralanmış dostunu yıxıldığı yerdən gətirə bilir. Birlikdə qayıtsalar da dostu ölür.
Komandir əsgərə deyir:
— Sənə dəyməz demişdim. Dostun sonda öldü, öz həyatını boş yerə təhlükəyə atdın, dəyərdi buna?
— Dəyərdi, komandir, dəyərdi. Mən onu gətirəndə o hələ ölməmişdi. Onun son sözləri mənim üçün dünyaya dəyərdi.
«Son sözü nə oldu?» -deyə komandir soruşur. Əsgər isə hıçqıraraq dostunun son sözlərini təkrarladı:
— MURAD, GƏLƏCƏYİNİ BİLİRDİM…
— Komandir icazə verin gedim dostumu gətirim.
— Dəli olmusan?! Getməyə dəyməz. Dostun dəlik-deşik olub, bəlkə də ölüb. Öz həyatını təhlükəyə atma!
Əsgər israr edirdi, sonra komandir əsəbləşərək deyir: — Yaxşı, get! Necə olursa əsgər yaralanmış dostunu yıxıldığı yerdən gətirə bilir. Birlikdə qayıtsalar da dostu ölür.
Komandir əsgərə deyir:
— Sənə dəyməz demişdim. Dostun sonda öldü, öz həyatını boş yerə təhlükəyə atdın, dəyərdi buna?
— Dəyərdi, komandir, dəyərdi. Mən onu gətirəndə o hələ ölməmişdi. Onun son sözləri mənim üçün dünyaya dəyərdi.
«Son sözü nə oldu?» -deyə komandir soruşur. Əsgər isə hıçqıraraq dostunun son sözlərini təkrarladı:
— MURAD, GƏLƏCƏYİNİ BİLİRDİM…
Çox tesirli hekayedir
YanıtlaSil