Karanlık... kopkoyu bir karanlıktı onu kabuslarla dolu bir uykuya sürükleyen ve bilmiyordu henüz, gecenin en koyu halinin; aslında güneşin doğmasına en yakın an olduğunu. Küçücük bir kızdı önce... Dört; ya da beş yaşlarındaydı. Ailece görüştükleri bir tanıdıklarının on sekiz yaşındaki oğlu, onlara her gittiklerinde; gülümseyerek, erkek kardeşiyle kendisini çağırıyordu. "Hadi benimle gelin, sizi gezdireyim Elka..." Erkek kardeşiyle birlikte, masumiyetin en saf haline bürünmüş iki çocuk... Uysal, çekingen, saf... Kabul ediyorlardı bu isteği her defasında. Her defasında korkarak... Adı Tokab olan bu on sekizlik genç, Elka'yı ve kardeşini ormanlık alandaki tepelere doğru götürüyordu. Tepeler... Kimseciklerin olmadığı ıssız tepeler... Çığlık atsalar, kimselerin duyamayacağı tepeler...
Karabağ Azerbaycandır!